Robin Korving: “Gewone leven complexer dan topsport”

Zijn erelijst mag er zijn. Robin Korving werd in zijn carrière als hordenloper acht keer Nederlands kampioen op de 110 meter, is Nederlands recordhouder met 13,15 en pakte een bronzen medaille op het EK in 1998. Maar de successen werden in een ver verleden behaald. Nu staat zijn huis te koop en moet hij lenen van zijn ouders, omdat hij zelf niet genoeg verdient om van rond te komen. Hij is 36 jaar en niet echt gelukkig.

De Olympische Spelen van 2000 in Sydney luidden het einde van zijn echte topsport in. In de warming-up van de 110 meter horden scheurde hij zijn kniepees af. In de jaren daarna herstelde hij wel, maar aansprekende resultaten kon hij niet meer boeken. Hij had de motivatie er uiteindelijk niet meer voor. “Ik liep wedstrijden waar ik daarvoor mijn neus voor ophaalde. Maar mijn niveau was niet hoger. Dan zit je opeens klem.”

Transitie

In 1996 studeerde hij (nog) bouwkunde, maar stopte daarmee toen hij de kwalificatie voor de Olympische Spelen miste op acht honderdsten. Hij ging vol voor zijn atletiekloopbaan. Dat betekende ook dat hij na zijn topsportbestaan met lege handen stond.

“Ik ging in 2006 de Politiekundige Bachelor doen. Dat verliep niet goed. Ik had moeite om de omschakeling te maken van alleen maar sporten naar een maatschappelijk leven.” Hij haalde in twee jaar niet genoeg studiepunten en moest stoppen met de opleiding. “Ik stond onderaan als aspirant-agent. Ik moest enorm wennen dat ik geen autoriteit meer was.”

Beveiliging

Daarna werkte hij in de beveiliging, maar dat was ook geen lang leven beschoren. Hij uitte onvrede over een opdracht die hij uitvoerde. Dat zorgde ervoor dat hij geen vaste aanstelling kreeg. “Als er dingen gebeuren die in mijn ogen beter zouden kunnen, of waar ik als beveiliger last van heb, dan houd ik mijn mond niet. Ik had er al moeite mee om op een lager niveau aan het werk te zijn. Ik wilde dingen verbeteren, maar dat leverde niet het gewenste resultaat op.” Korving heeft het gevoel dat het vaak tegenzit en dat hij niet eruit haalt wat erin zit.

Trainer

Nu geeft hij vier uur in de week training aan talenten bij STAP in Purmerend. Hij is beveiliger op oproepbasis en hij geeft clinics in de zomer. Ook is hij vrijwilliger bij een lokale radiozender. Hij is ambitieus, vindt veel uiteenlopende dingen leuk, maar toch heeft hij geen baan. “Ik heb gewoon niet zoveel ervaring als anderen.”

De 36-jarige Alkmaarder heeft veel dromen, maar of die ooit uit kunnen komen is de vraag. Hij wil training geven, misschien wel bondscoach worden. Hij wil lesgeven, Engels of aan beveiligers. En hij vindt de media interessant. Het politievak lonkt ook nog. Maar op dit moment kan hij die dromen niet waarmaken, hij moet geld verdienen.

“Het leven is nu veel complexer. Voorheen was het simpel. Ik trainde, liep hard en er was resultaat. Nu moet je met heel veel dingen rekening houden. En dat maakt me niet gelukkig op dit moment.”

Toekomst

Wellicht komt daar binnenkort verandering in. “Via NOC*NSF heb ik nu contact met Randstad. Zij weten wat ik leuk vind om te doen – sport en lesgeven – en hopelijk kunnen ze me verder helpen. Zij denken vooral mee over hoe ik me kan presenteren op de arbeidsmarkt. Mijn cv heeft een opknapbeurt gehad, dat helpt bij sollicitaties.

Ook legt Randstad contacten bij bedrijven waar ze denken dat ik goed tot mijn recht kom. Het is dan aan mijzelf om het gesprek aan te gaan. Tot nu toe heeft Randstad nog niets kunnen vinden, maar ik heb afgelopen zomer veel clinics gegeven, daar heeft Randstad mij de ruimte voor gegeven.”

Op dit moment maakt Korving bij RTV Alkmaar een serie over de stad Alkmaar. De insteek is dat de Alkmaarder zijn eigen stad niet kent en Korving wil laten zien wat er allemaal te beleven is. Het is een eigen programma-idee. Hij krijgt er alleen niet voor betaald.

Geschreven voor Het Lopend Vuur van NOC*NSF.