Toernooidirecteur Pieter van den Hoogenband heeft ze allemaal opgetrommeld, de Nederlandse sporthelden van weleer. Bas van de Goor, Edith Bosch, Floris-Jan Bovelander en Ruben Haukes droegen de vlag tijdens de openingsceremonie en Esther Vergeer en Leontien van Moorsel de fakkel. Ook zetten ze zich in het voortraject al in voor het Europees Jeugd Olympisch Festival (EYOF). Allen medaillewinnaars op de Olympische Spelen. Om als voorbeeld te dienen voor de sterren van de toekomst.

In de openingsceremonie was een speciale plek ingeruimd voor Anton Geesink. De in 2010 overleden judoka was een groot voorvechter van het organiseren van het EYOF in Utrecht, zijn stad. Zijn zoon Anton jr. droeg de vlag en zijn kleinzoon Max mocht als slotloper van de fakkelestafette het vuur ontsteken. De organisatie heeft er niet over getwijfeld dit eerbetoon te maken richting Geesink. “Hij is de grootste Olympiër die de stad ooit heeft gekend”, zei EYOF-voorzitter Rinda den Besten.

Respect

Ron Zwerver, gouden medaillewinnaar in Atlanta en huidige bondscoach van de Nederlandse volleybaljongens, sprak van een zeer respectvolle benadering door de organisatie. “Er was goede aandacht voor de Nederlandse topsporters die de Olympische vlag en vlam binnendroegen. De binnenkomst van Esther Vergeer met de fakkel, toen iedereen ging staan en applaudisseren, dat toonde respect. Ook het feit dat Koning Willem Alexander van tevoren de sporters toesprak, was een mooi gebaar. Het EYOF heeft fantastische ambassadeurs.”

‘Kippenvel’

Esther Vergeer beschreef het binnenrijden van het stadion als een ‘kippenvelmoment’. “Die staande ovatie toen ik met het originele Olympische vuur mijn entree mocht maken, was zeer bijzonder. Ik ben natuurlijk gestopt met tennissen en heb me wel afgevraagd: wat laat ik nu achter? Dan merk ik op zo’n moment dat de betrokkenheid bij mij en bij de gehandicaptensport enorm is gegroeid de afgelopen jaren. Het maakte me trots om dat te voelen.”

Belangrijke herinnering

Ook judoka Edith Bosch was een trotse oud-sporter. Ze was getuige van de gouden judopartij van Amber Gersjes in de categorie -44 kg. “Dit is het begin, misschien kan ze nu doorstoten naar de echte Olympische Spelen”, geeft Bosch aan. “Zelf heb ik ooit zilver gewonnen op het EYOF in 1995 en toen ik thuiskwam zei ik tegen mijn moeder: dit wil ik in het echt meemaken. Vijf jaar later ging ik echt naar de Spelen. Het is belangrijk dat de sporters dit grote toernooi meemaken. De herinnering aan wat ze hier beleven, kan ze er op moeilijke momenten doorheen slepen. Dit is waar je het voor doet.” Amber Gersjes zelf keek vlak na haar winstpartij, die ze de perfecte wedstrijd noemde, alweer vooruit. “Ik ga me nu voorbereiden op de wereldkampioenschappen volgende maand in Miami. Ik hoop daar ook een medaille te kunnen pakken.”

Eerste echte internationale krachtmeting

Het Europees Jeugd Olympisch Festival is de plek waar sporters voor het eerst tegen leeftijdsgenoten uit andere landen strijden om de medailles. Vaak zonder dat ze enig idee hebben wat hun nationale prestatie waard is in het internationale veld. De regerend kampioen kan zomaar door het ijs zakken, een gemotiveerd Nederlands team dat voor eigen publiek speelt, kan plotseling boven zichzelf uitstijgen.

NOC’s moeten voor de atleten die ze uitvaardigen naar het EYOF een kwalificatietijd doorgeven aan de organisatie. Doordat er een kwalificatietijd of -afstand doorgegeven wordt, in plaats van een persoonlijk record, zijn de verhoudingen op de baan of in het zwembad niet meteen duidelijk.

Beste tijd

Zoals blijkt bij de 2000 m. steeple chase voor meisjes. De Nederlandse Veerle Bakker heeft de beste inschrijftijd van het deelnemersveld. Haar tijd van 6.52,64 ligt zes seconden onder die van de Hongaarse Anna Lili Toth. Toch neemt de Hongaarse in de race een flinke voorsprong en finisht na 6.45,45, ruim elf seconden voor Bakker, die het zilver opeist. Bakker wijst de theorie dat de Hongaarse wellicht niet met haar PR is ingeschreven van de hand. “Op de internationale wereldranglijst staat ze ook niet hoger dan ik. Ik denk dat ze hier gewoon haar persoonlijke record flink verbetert.”

Tennis

Ook op de tennisbaan weten de Nederlandse deelnemers niet van tevoren waar ze staan. Tom Moonen en Bart Stevens vertegenwoordigen ons land tijdens het EYOF. Bondscoach Ronald Ham maakt een vergelijking met de Nederlandse toppers van nu, Robin Haase en Thiemo de Bakker. “Die mannen hebben hetzelfde traject doorlopen als de jongens die nu hier spelen. Zij wonnen op 15-jarige leeftijd ook niet de internationale toernooien. Het gaat erom of je er als tennisser op je 22e ook nog staat.” Tom Moonen verliest in de eerste ronde van de als tiende geplaatste Est Siimar en Stevens delft het onderspit in de tweede ronde tegen de Noor Casper Ruud.

Verrassing

Op het volleybalveld stunten de meiden van bondscoach Matt van Wezel in de openingswedstrijd van het toernooi tegen Europees kampioen Polen. Ook daar liggen de verhoudingen ten opzichte van het jaar daarvoor heel anders. “Normaal gesproken zijn wij de zwakste ploeg uit de poule”, vertelt Van Wezel. “Ik heb zelfs overwogen om tegen Polen een paar speelsters rust te geven, omdat de kansen in andere wedstrijden wellicht beter liggen. Maar toen dacht ik: wacht eens. Een nieuw toernooi, de eerste wedstrijd, misschien kunnen we ze verrassen. We gaan er gewoon vol op.” Dat is ook wat gebeurt. Polen is overrompeld in de eerste set en kan niet meer bijschakelen. De Europees kampioen overleeft de poulefase van het toernooi niet en dat mag een verrassing heten.

Geschreven voor Lopend Vuur van NOC*NSF.